Ці будзе дождж, ці пройдзе стараной?
Хмара велізарнейшым карытам,
У якім цяпер палошча бліскавіцы
I гром-бугай сваю ўталяе смагу,
Насунулася на сенажаць.
Ці будзе дождж, ці пройдзе стараной?
Хаця б пасьпелі стог мы завяршыць,
Перахрысьціць яго бярозавымі віткамі.
Віхор рве з рук апошнія пласты,
З плеч – потныя кашулі,
З галоў – шапкі, хусткі.
Ці будзе дождж, ці пройдзе стараной?
Ён, можа, і не зачапіў бы нас,
Але буслы, што прыляцелі памагаць нам,
I кнігаўкі, што ў трысьнягох кружылі,
I ластаўкі, што над зямлёй снавалі,
Неасьцярожныя, прыселі на край хмары,
I тая, як карыта, пахіснуўшыся,
Накрыла ліўнем нас.
1970
|
|
